Wintertocht, nou ja winter? 

Een weekje tevoren stuurt schipper Marti Rijken een appje: Het gaat waaien en zal dus wel koud worden; warme kleren mee! Maar een paar dagen later, op donderdag, spreekt Henk Huizinga in het weekend weerbericht van Zilt Meteo de geruststellende woorden: “Het wordt een mooi weekend”. Er liggen wel wat fronten op de loer, maar die komen langzamer dichterbij dan eerder verwacht.

Op vrijdagochtend verzamelt de bemanning van de Arcadia zich in Ketelhaven. Behalve Marti zijn dat Wim Salomons die om de hoek woont, Joop Smallenbroek en mijzelf. Het doel voor de dag is Enkhuizen, wat niet al te ver is, dus we doen het rustig aan. Eerst maar eens een boterhammetje. Marti heeft inkopen gedaan en de proviandkast van de Arcadia puilt uit. De Nespresso-automaat valt ook in de smaak bij de verstokte koffiedrinkers onder ons. Ahum. De Ketelbrug zal rond 2 uur voor ons draaien, dus rond het middaguur vertrekken we en komen ruim op tijd bij de brug aan. Met een WZW wind, kracht 3 of 4, is Enkhuizen net bezeild. In het zonnetje. De dag wordt veelvuldig geprezen terwijl we vlotjes over het vrijwel lege IJsselmeer glijden.

Net bij zonsondergang in Enkhuizen aangekomen is het wachten op de “Double Dutch” van schipper Martijn Cliteur. Die doet het rustig aan. Vishandel van der Veen sluit echter om 7 uur en onze magen laten zich horen. Ter plekke leiden de porties verse vis ons gelukkig af van de televisie waar het Nederlands elftal een wedstrijd tegen Ecuador speelt die niet om aan te zien is. Net als wij terugkeren in de haven legt de Double Dutch aan.

Aangezien de wind zal gaan krimpen en zaterdag en zondag een flinke zuidelijke component krijgt, is het niet zo voor de hand liggend een noordelijk gelegen doel te kiezen en er wordt vlot besloten die nacht in Enkhuizen te blijven liggen. Zonder douche dan. Het is tenslotte winter en dan zijn er geen recreatiezeilers en dus zijn de faciliteiten gesloten.  Het wordt wel nog gezellig aan boord van de Arcadia. De bezoekers moeten extra goed oppassen niet uit te glijden op die gladde steigerbalken als ze hun eigen schip weer opzoeken.

Op zaterdag zetten we koers naar de Bataviahaven in Lelystad. Waarom de sluis van het Naviduct niet gewoon open staat weten we eigenlijk niet. Er is in elk geval geen hoogteverschil. Ook nu is het fantastisch weer. De wind is bijna zuid en waait weer met een kracht 3 of 4. Al snel laten we de Dubbel Dutch achter ons. Niet veel later varen we langs de Marker Wadden en besluiten een kijkje te nemen. We leggen aan en eten een boterham. Dan wandelen naar de vogelkijktoren. In dit jaargetijde is er slechts een enkeling op het eiland en het zand en de vegetatie doen sterk denken aan een kwelderlandschap. Honderden of duizenden vogels hebben de Marker Wadden gevonden en hoewel het geen oer-natuur is, kunnen we maar één ding concluderen: Experiment geslaagd. Ook al omdat de dame die scepter zwaait over de haven ons het liggeld kwijtschold…

Ondertussen zijn we wel voorbijgevaren en als we in de Bataviahaven aankomen is de bemanning van Double Dutch een kijkje aan het nemen in het museum van de Batavia. Ook leuk. Ook hier geen douche helaas..

Na het diner aan boord – pasta a la Marti (=lekker) – gaan we wat drinken in de kroeg, met een afzakkertje aan boord van de Double Dutch.

Zondag gaat het weer op huis aan. Het eerste front is in de vroege ochtend gepasseerd en het is warme-zone weer: Grijs en (een beetje) motregen. Dat mag de pret niet drukken, want koud is het niet, de zuidenwind waait en we hebben een makkelijke halfwindse koers terug naar de Ketelbrug. Daar aangekomen is de brugwachter niet te beroerd om eerder dan afgesproken te draaien en we komen mooi bijtijds aan in Ketelhaven.

Een fijn zeilweekend met prachtig weer en dankzij een goede voorbereiding en planning zonder enige stress. Ik hoop snel weer mee te gaan.