En ineens mag je mee. Ik heb me aangemeld voor de najaarstocht als opstapper, en ja hoor, er is plek en ik kan mee. Eerste keer, wat kan je dan verwachten, altijd spannend. Mannen met baarden, stoere zeilkerels en zeilvrouwen met tatoeages. Het is tenslotte een zeezeilclub. Eerst maar eens Marti gebeld om me voor te stellen. Prima en rustige uitleg gekregen, dat zal dus wel goed komen.

Opstappen in Ketelhaven. Eerst even Willem opgepikt in Utrecht, want tja, hoe kom je met OV naar Ketelhaven. Direct een gezellige rit en voor we er waren wist ik al meer van Willem, zijn zeil ambities, zijn gezinssituatie en werk. Gaat snel met zeilers onder elkaar.
In de haven gastvrij ontvangen door Marti. Een eerste toelichting van de veiligheid aan boord, het reilen en zeilen zeg maar. Wat een relaxte competente kerel. Daar kan ik veel van leren was mijn eerste indruk, en dat is ook uitgekomen.Toen het water op. Heerlijk weer, lekker windje, en de boot loopt fantastisch. Al snel vinden we ons eigen plek aan boord en zeilen we richting Enkhuizen. Vlak voor Enkhuizen nog even racen tegen een Bavaria ‘huurbak’ met wat rolzeilproblemen, de spirit zit er goed in. In Enkhuizen stapt Herwin op, maar niet vanzelf, want de hond van de buren hield hem nog even op afstand. Gelukkig is Herwin toch aan boord gekomen, want hij maakte het team compleet. Wisten jullie dat deze man kan toveren in de kombuis. Deze kan je er prima bij hebben! Na een gebakken visje is het tijd om te gaan en zeilen we de zonsondergang in, op naar Den Oever. Wel zonder Willem, want die ging de avond met Peter mee. Mijn eerste vinkje gezet om mijn todo list: zeilen in het donker.En wat een vertrouwen van Marti dat hij mij aan het roer liet staan. Marti en Herwin wel scherp op de navigatie, aangezien er links en rechts toch wat onverlichte tonnetjes liggen. De belofte dat we Peter wel in gingen halen is niet ingelost. Ben grotendeels achter zijn toplicht aangevaren, en de Elisabeth ging als een speer.

In de avond een eerste kennismaking op de boot van schipper Arjan. Wat een gezelligheid gelijk en wat een warm onthaal. Bleef toch maar even een tweede biertje drinken. En geen baarden, tattoos en stoer gedrag te zien. Erg leuke mensen, allemaal anders, met wel een gedeelde passie.

De volgende ochtend lekker het Wad op. Maar eerst even zeiltje wisselen van het huurschip omdat er een scheur in zat, dus even aanleggen, waar de ‘zeilman’ al stond te wachten met een zeil onder zijn arm. We konden snel verder, lekker stukje kruisen bij een flinke bries van 22 knopen. Mooi stukkie zeilwerk, wat een pret. Daarna stuurboord uit de stroom op richting Kornwerderzand. Heerlijk koersje, zonnetje erbij, wie had dat voorspeld. De blauwe lucht bleef ons de hele tocht achtervolgen. Na de sluis naar het altijd pittoreske Makkum, waar nooit wat gebeurt, maar daarover later meer.
Want na de maaltijd gezellig een kroegje in voor de borrel. Een erg gezellige avond waarbij ik met een aantal mensen gezellig heb kunnen kletsen. Leuke en inspirerende (levens)verhalen, lekker biertje, goede sfeer. Had hier niet op gerekend, maar vond de borrel van grote toegevoegde waarde aan de tocht. Gaf me een goed beeld van de club, zijn diversiteit, maar ook van de activiteiten die gedeeld werden. En toen lekker slapen, in het altijd rustige Makkum. Tot ik half slapend meekreeg dat we een insluiper hadden. Marti, toch de stoere kerel met een baard, stond direct voor de insluiper en gaf duidelijk aan hier niet van gediend te zijn. Herwin en Willem sprongen op van de bank, en de situatie was onder controle. Ik kon me weer omdraaien. Heel fideel werd toch maar de kilo hasj die hij in de spoelbak had gegooid terug gegeven. De insluiper weg, maar hij had nog wat achtergelaten, of het nu uit schaamte was, of zijn ‘onder invloed zijnde status’, hij heeft een aandenken in de boot laten liggen. Iets met batterijen dat trilt. Hij liep wel weg als een kievit. De volgende ochtend bemerkten we dat er ook nog twee landvasten los zaten. Bijzonder plannen had deze jongeman. Dus volgende keer in Makkum: boot afsluiten wanneer je in een donkere hoek ligt. Na de douche en de groepsfoto de volgende ochtend weer vertrokken naar Ketelhaven. Herwin mee met Peter, de tweede donatie. Verder een mooie dag, pal in de wind, toch een betere koers kunnen zetten dan we ingeschat hadden. Met z’n drieën heel relaxed gezeild, lekker hoog aan de wind, zeiltips van Marti en gesprekken die vanzelf gingen. Een weekend dat vraagt om herhaling en meer. Ik heb nog wat wensen op mijn zeilwensenafvinklijstje staan. Na een afsluitend dineetje op de boot de terugweg via Utrecht weer naar huis. Ik heb genoten! Ga dus na dit verslag me aanmelden bij de club, en dan maar hopen dat ik door de ballotage kom. Hopelijk getoetst door Peter, want we hebben nog wat tegoed van hem na twee donaties 😉

Graag tot een volgende keer!
Hartelijke groet,
Michel