4 mei 2019 – 12 mei 2019   Zeilen met de WITTE RAAF bij LEFKAS

4 & 5 mei 2019 Preveza We maken kennis met Schipper Wouter Akkerman en vroeger CZT lid Yvonne. Tot mijn verrassing is er ook de Siamese poes Muis van Yvonne aan boord.

Poes ‘Muis’ in de slaapkooi van Wouter

We kunnen 2 dagen niet uitvaren, er staat te veel wind en er wordt storm met hevige regen voorspeld.
Ludo en Yvonne gaan aankopen doen in de supermarkt. Ze gebruiken de fietsen die aan boord van de Witte Raaf zijn. We ontmoeten Arjan en Nienke op het huurschip van Waldsein, Zij hebben al een mooie week gezeild. Op het vliegveld Schiphol hebben we de 4 opvarenden van zeilgroep Waldtein ontmoet: Jeroen, Yvonne, Lyda en haar broer Gerben. Schipper Jeroen Bos neemt nu deze week het huurschip Maya over.

Wouter neemt een duik in het kristalheldere en koele water. Hij wilt de aangroei op het onderwaterschip afkrabben. Dit vertraagt het zeilvermogen van de Witte Raaf. Het is duidelijk dat antifouling in het warme water van de Middellandse Zee een vereiste is. De Witte Raaf heeft van oktober 2018 tot eind april stilgelegen in de baai van Vlicho.
We fietsen naar Nikopolis en bezichtigen er de Byzantijnse en Romeinse ruïnes.
We dienen in haven van Preveza havengelden te betalen (82 €). Wouter brengt de gevraagde papieren in orde en deze worden gekopieerd. Wouter vertelt me dat de Grieken er niet op gebrand zijn dat je je komt melden. De ganse papierwinkel neemt een half uur in beslag.

Op 6 mei varen we samen met de Maya van Preveza naar Sivota.
Er staat hevige wind en de deining is nog enorm ten gevolge van de storm van de dagen tevoren. Er wordt gezeild zonder te reven. Ik mag sturen. De Witte Raaf haalt niet genoeg snelheid in vergelijking met de Maya wegens de aangroei. We hebben 35 mijl te varen want we moeten ook een stuk opkruisen.  Toch lukt het ons om samen met de Maya op tijd de brug van 11 uur te halen. De draaibrug is eigenlijk een omgebouwde veerboot die Lefkada met het vasteland verbindt. We passeren het eiland Skorpios aan bakboord. Jeroen Bos vaart de Maya langs de andere kant van het eiland (vroeger in het bezit van Onassis, nu door een rijke Rus opgekocht).
We komen onderweg dolfijnen tegen. We worden echter niet begeleid door de dolfijnen, ze houden afstand en zwemmen van ons weg. Een teleurstelling in vergelijking met de dolfijnen van La Gomera die je escorteren en met zijn achten voor je tuimelen. Toch zijn we dankbaar voor deze onverwachte aanschouwing. Wouter leert me dat het niet nodig is om voortdurend te sturen. De Witte raaf is uitermate goed getrimd. Ik leer van wouter het stuurwiel meer los te laten. Ik kan gerust een wandeling op en af naar de punt vooraan maken. De Witte Raaf blijft ondertussen rustig zijn koers houden.

7 & 8 mei Sivota

We komen in de baai van Sivota en leggen aan naast de Maya met achterschip naar steiger. De moorings worden ons door het personeel van een restaurant aangereikt. We blijven twee dagen aan de steiger van restaurant Stavros. We krijgen er stroom, water en mogen gebruik maken van de douches en toiletten van het restaurant. We eten er superlekkere overheerlijke gegrilde souflakki , lamskoteletten. We hoeven hier geen havengelden te betalen. Er wordt weer hevige Noordwesten wind voorspelt die ‘s namiddags gaat opsteken tot 8 beaufort en zelfs meer. We verkennen de prachtige bloemrijke omgeving tussen de olijfbomen. We maken een wandeling naar een dorpje in de bergen. We dalen af naar een schilderachtig baaitje met enkele vissersbootjes. Daarna liften we verder naar de haven van Vassiliki. In de baai staat een stevige wind met hevige rukwinden. Kitesurfers kunnen hier op het water hun hartje ophalen. De haven ligt er verlaten bij. Zoals overal in Griekenland wordt begonnen met het opknappen van de havens en de omringende huisjes, maar de werkzaamheden zijn in de huidige crisis stilgevallen.
’s Avonds drinken we in de mooie baai van Sivota een ouzo op het dek van de Witte Raaf.

9 mei zeilen we naar Ithaca, een eiland ten zuiden van Lefkas. We varen een baai van Ithaca binnen. Eens we in Kioni aangekomen zijn, peilen we een diepte van 20 meter. Als we verder naar binnen varen laat Wouter het anker vallen in 10 meter diep. Hij voert voldoende ankerketting, zodat zowel het gewicht van het anker als van de ketting de 17 ton zware stalen Witte Raaf kan houden. Wouter is tevreden over zijn aanschaf van het Danforth-anker. Het heeft een grote houdkracht in de bodem van de baai met ‘mudd en weed’. Er is ruimte genoeg om te zwaaien en we kunnen de achterste lijnen naar de wal brengen. Het is een mooie omgeving met Italiaanse huizen en gezellige Griekse terrasjes op de kade. De Maya gaat ook voor anker door achteruit te varen om hun anker in de bodem te trekken. Maar ze krijgen het niet ingegraven. Hij had te weinig ketting gestoken, want meestal door het gewicht van de ketting én het anker blijft het anker liggen. We helpen de Maya aanmeren tussen ons en een ander zeiljacht.

10 mei zeilen we naar eiland Meganisi, ten oosten van Lefkas. Weinig wind amper 1 à 2 knoop wind, er zijn maar rimpels op het water.  Het wordt vandaag motorzeilen of er dienen meer zeilen opgetuigd. Wouter kiest om de kluiver bij te zetten en de stagfok. We varen nu met 5 zeilen en halen 2 à 3 knopen. Wouter doet dit heel alleen, hij heeft geen hulp nodig. Wouter bewijst ons dat hij heel alleen zijn zeilschip kan bedienen. Wouter heeft van de straat van Messina thv Sicilie en de punt van de laars van Italië in 5 dagen aaneensluitend gezeild tot in Lefkas. De koelkast en boordinstrumenten bleven ondertussen in werking, want De Witte Raaf is uitgerust met zonnepanelen en roterende schroef. Lees hierover meer op Blog De Witte Raaf .

Meganisi heeft verschillende prachtige baaien. Wel opletten voor uitlopers van rotsen onder water. Er wordt gekozen voor baai Atheni op eiland Meganisi. De stootkussens worden op juiste hoogte opgehangen. We leggen de Witte Raaf zijdelings aan de kade. Het is niet druk, het toeristisch seizoen is nog niet begonnen. De Maya gaat deze nacht voor anker liggen. Het partijtje klaverjassen zal voor een andere keer zijn.

11 mei beginnen we aan de terugtocht naar haven Lefkada op Lefkas. We varen uit de baai van Meganisi, voor de wind, want de wind komt  van over de bergen. Er is weinig wind maar eens we uit de baai zijn komt de wind uit tegenovergestelde richting en moeten we opkruisen.

In het vissersdorpje Ligia worden we door Wouter op de kade gedropt om voorraad in te doen en vooral verse vis te kopen. We komen echter van een kale markt thuis, nergens verse vis te koop. Ook niet bij de lokale vissers aan de vissersboten aan de kade, jammer. We gaan voor anker liggen in de baai.

De vers gemarineerde ansjovis op de Griekse salade smaakt daarentegen superlekker. De  wijn en kaas uit Kefalonie passen er goed bij . De kip met tomaat en paprika, door Ludo klaargemaakt, smaakt superheerlijk. We overnachten op het water. Op de achtergrond horen we de auto’s rijden. Wat een wereld van verschil met die lieflijke stille baaitjes van Ithaca en Meganisi. Het ankeralarm wordt aangezet, zodat we geen ankerwacht hoeven te lopen.

12 mei op weg naar Lefkada, onze eindbestemming. Deze morgen kan Ludo niet van boord om verse broodjes te halen bij de warme bakker. Yvonne en Wouter bakken het brood van gisteren, ze maken het eerst nat en dan even in een hete oven.
Op de motor varen we door het betonde kanaal. We hebben tijdens deze zeilvakantie geen mijlen op zee gevreten zoals bij voorgaande CZT-tochten. Het was allemaal relaxt en we hebben ook aan wal mooie wandelingen in de natuur kunnen maken en andere dorpjes en baaitjes kunnen verkennen. En natuurlijk van de Griekse keuken kunnen proeven.

Op de Ionische zee nabij Lefkas maak je mee dat de zee zo vlak is als een spiegel, je vaart op kleine zachte windribbels maar even verderop zie je door de verrekijker witte koppen op de golven. Het is een hele ervaring om van windstil weer abrupt in windkracht 5  terecht te komen.

Wouter is een gelukkig mens en terecht fier op zijn Witte Raaf. Zijn leefomgeving in de komende jaren zal de Ionische zee zijn. Hij gaat op zoek naar mooie rustige ankerbaaien met warm en helder turkoois water. Hij laat zich niet verrassen door de valwinden die over het bergrijke reliëf komen. Hij houdt van ontmoetingen op de wal en van gezelschap aan boord, dat samen wilt genieten van de goed uitgeruste Witte Raaf met zijn ervaren en bekwame schipper.

Verrijkt door de vriendelijkheid en de gastvrijheid van Yvonne en Wouter nemen we afscheid in Lefkada om de bus naar de luchthaven van Preveza te nemen.

Maddy Bassleer